درباره ما
#هدف گذاری تیم (درباره ما)
گلوَنی: نمادی از اصالت و تاریخ
گُلوَنی، یک سربند و روسری سنتی با قدمتی بیش از سه هزار سال است که به منطقه زاگرس و زنان قوم کاسیت، اجداد قوم لر، نسبت داده می‌شود. این پوشش زیبا و باستانی، بخشی از هویت فرهنگی ایران است که در زبان فارسی به گُلبَندی نیز شناخته می‌شود. گُلوَنی نه تنها وسیله‌ای برای پوشش، بلکه نمادی از تاریخ، هنر و اصالت ایرانی است.
درباره ما (تاریخ گلونی)
طراحی و جنس گُلوَنی
پارچه گُلوَنی از ابریشم طبیعی تهیه می‌شود و طراحی آن شامل نقوش ایرانی اصیل همچون بته‌جقه و نقوش اسلیمی است. رنگ‌های غالب این سربند سفید، قرمز و سبز بر زمینه مشکی هستند که زیبایی خاصی به آن می‌بخشند. گُلوَنی نمادی از هویت و فرهنگ مردمان زاگرس است و نقش ویژه‌ای در مراسم سنتی و آیینی دارد. این نقوش و رنگ‌ها همچنین بیانگر روحیه شاد و سرزندگی مردم منطقه است.
کاربرد گُلوَنی در مراسم و زندگی روزمره
در گذشته، زنان لر از گُلوَنی برای مرتب نگه داشتن موهای خود استفاده می‌کردند. این سربند به گونه‌ای بسته می‌شد که موها به‌طور کامل پوشیده و مهار شوند. معمولاً گُلوَنی با لباس‌هایی مانند کت همراه بود و جلوه‌ای منحصر به فرد ایجاد می‌کرد. در کنار کارکرد روزمره، این پوشش در مراسم شادی، جشن‌های سنتی و گردهمایی‌های خانوادگی نیز به‌عنوان نمادی از افتخار و سنت استفاده می‌شد.
از دوران قاجار به بعد، استفاده از گُلوَنی بین مردان نیز رواج یافت. مردان لر این سربند را با کلاه لری یا “شو کلاو” ترکیب می‌کردند. این استفاده دوگانه هم تزئینی بود و هم کاربردی، به ویژه در مراسم رسمی یا هنگام جنگ. گُلوَنی در چنین مواردی نه تنها وسیله‌ای عملی بلکه به عنوان نمادی از قدرت و اتحاد اجتماعی مورد توجه قرار می‌گرفت.
اهمیت تاریخی و فرهنگی
قدمت گُلوَنی به دوران مادها و هخامنشیان بازمی‌گردد. این سربند علاوه بر کارکرد پوششی، نمادی از میراث فرهنگی ایران و هویت ملی محسوب می‌شود. استفاده از گُلوَنی در دوران معاصر می‌تواند یادآور ارزش‌های سنتی و اهمیت پیوند با گذشته باشد. بازگشت به این نوع پوشش، بازتابی از احترام به تاریخ و هنر ایرانی است و می‌تواند الهام‌بخش نسل‌های جدید برای حفظ فرهنگ غنی ملی باشید.